Er loopt een pad doorheen
H.I.Ambacht - Als predikant kom ik veel bij mensen die ziek zijn, die door een diep dal moeten in hun leven, bij stervende mensen. Dan kom ik om te luisteren en samen met hen te zoeken naar een manier om met hun situatie om te gaan. Het is een voorrecht om hun verhalen te mogen horen, met hen mee te mogen kijken op hun zoektocht. Al die verhalen samen (ik doe dit werk inmiddels ongeveer veertig jaar) vormen een geweldige hoeveelheid geleefde ervaring waarvan ik getuige mag zijn. In mijn hart verbinden die verhalen zich met de bijbelse verhalen en de geloofstraditie. De hoop die ik uit die verhalenschat put, wil ik in aanloop naar het Paasfeest zó samenvatten: in wat voor chaos of crisis je ook terecht komt, er loopt een pad doorheen!
Joods paasverhaal
Pasen is van oorsprong een joods feest. Het joodse paasverhaal vertelt over een slavenvolk dat op weg ging om vrij te zijn, maar het werd nacht en ze kwamen klem te zitten tussen een zee en een vijandig leger – totdat ze ontdekten dat er een pad door de zee liep. Chaos en dreiging rondom, maar je blijft lopen en er blijkt een pad te zijn. Ik denk dat het de ervaring van heel veel mensen in hun moeilijkste ogenblikken samenvat.
Kruisweg
De rooms-katholieke traditie kent de kruisweg: een reeks van veertien staties, etappes op de lijdensweg van Jezus. In katholieke kerken vind je die veertien etappes afgebeeld, genummerd en wel, aan de zijwanden van het kerkgebouw. Ze tonen de laatste gang van Jezus naar zijn executie, maar ze vertellen ook wat zoveel mensen moeten meemaken: dat de goeden onder de kwaden lijden, dat het leven soms zó wreed is en dat je er machteloos bij staat. Dat je soms een stukje met andermans kruis loopt te zeulen. Dat het soms al zóveel waard is als iemand het zweet van je voorhoofd dept. Ook de kruisweg vertelt dat er een pad doorheen loopt, door die wereld van chaos en lijden en onrecht. Het verhaal van Pasen vertelt dat er zelfs door de dood een pad loopt. Dat iemand er doorheen is gegaan, vérder gegaan, dus dat het daar niet eindigt.
Kwetsbaarheid
In het afgelopen jaar kwam ik zelf langdurig in het ziekenhuis terecht met een levensbedreigende aandoening. Nu waren de rollen omgedraaid: anderen kwamen aan mijn bed zitten of stuurden me post. Na twee operaties en een lange kuur ben ik gelukkig weer uit de gevarenzone, maar ik ben me sterk bewust van mijn kwetsbaarheid. Daar kan ik mee leven, want ik heb in deze periode ervaren hoe ik verbonden was met hemel en aarde, en ingeweven in een netwerk van naasten, zorgverleners, medepatiënten, vrijwilligers en specialisten. Zo chaotisch en verwarrend als het soms was: er liep een pad doorheen. Ik wens ons allen prachtige Paasdagen toe!
Tekst: Piet van Veldhuizen